„Ummagumma” to podwójny album wydany przez Pink Floyd w 1969 roku i jest to jedna z najbardziej eksperymentalnych i niekonwencjonalnych płyt zespołu. Album jest podzielony na dwie części: pierwsza zawiera występ na żywo nagrany w 1969 roku, a druga część zawiera indywidualne nagrania solowe każdego członka zespołu.
Część koncertowa albumu pokazuje umiejętność Pink Floyd do dostarczania wciągających i potężnych występów na żywo, z takimi hitami jak „Astronomy Domine” i „Careful With That Axe, Eugene”. Wirtuozowska instrumentacja zespołu i wykorzystanie efektów dźwiękowych na żywo tworzą wyjątkową atmosferę, która oddaje energię i emocje koncertu Pink Floyd.
Druga część albumu, zawierająca indywidualne nagrania solowe każdego członka zespołu, to miejsce, w którym „Ummagumma” naprawdę błyszczy. Każdy utwór ukazuje inną stronę muzycznej wrażliwości zespołu, a wśród najważniejszych utworów znajdują się: przejmująco piękny „Sysyphus” Richarda Wrighta, niepokojący „Several Species of Small Furry Animals Gathered Together in a Cave and Grooving with a Pict” Rogera Watersa oraz oszałamiający „The Narrow Way” Davida Gilmoura.
Ogólnie rzecz biorąc, „Ummagumma” to ambitny i eksperymentalny album, który pokazuje wszechstronność Pink Floyd i chęć przesuwania granic tego, co było wówczas uważane za akceptowalne w muzyce rockowej. Podczas gdy część koncertowa albumu może nie być tak spójna ani angażująca jak niektóre inne nagrania koncertowe zespołu, druga część jest prawdziwym arcydziełem, które podkreśla indywidualne talenty i kreatywne głosy każdego członka zespołu.
Pomimo niekonwencjonalnego charakteru, „Ummagumma” jest pozycją obowiązkową dla każdego fana Pink Floyd lub eksperymentalnej muzyki rockowej w ogóle. Nadal jest to fascynująca i satysfakcjonująca płyta, a także dowód kreatywności i muzycznego kunsztu zespołu.